ΣΚΑΝΔΙΝΑΒΙΚΗ ΙΣΧΥΣ

Η βροχή σφυροκοπάει τη μαύρη άμμο της παραλίας Tjørnuvík, καθώς παγωμένοι άνεμοι ουρλιάζουν ανάμεσα στους καταπράσινους λόφους.

Όμως, πιο πιεστικός είναι ο αγκαθωτός αχινός της θάλασσας στο χέρι μου και η γλιστερή, λαμπερή πορτοκαλί σάρκα που βγάζω με τα δάχτυλά μου. Έχει γεύση γλυκιά και δροσερή. Καλώς ήλθατε στις Νήσους Φερόε.


Οι Νήσοι Φερόε, που συσπειρώνονται μεταξύ της Νορβηγίας και της Ισλανδίας, είναι γνωστές για τα αξεπέραστα θαλασσινά και τα θαυμάσια ηφαιστειακά νησιά. Και αυτό είναι. Τα θαλασσινά εξήχθησαν και τα νησιά επισκέπτονταν κυρίως παρατηρητές πουλιών και αυτοί που αναζητούσαν την απομόνωση.



Αυτό άλλαξε με το άνοιγμα του εστιατορίου KOKS στο Hotel Føroyar του Tórshavn το 2011. Ένα καλό εστιατόριο που κερδίζει ενθουσιώδη διεθνή αναγνώριση μπορεί να είναι μια ιστορία, αν και σύντομη. Ωστόσο, αυτό είναι ένα εξαιρετικό εστιατόριο που έχει αλλάξει μια χώρα, έχει δημιουργήσει νέες βιομηχανίες και έχει αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι βλέπουν το σπίτι τους.


Ο δημιουργός του KOKS, Leif Sørensen, δεν έκανε τα πράγματα εύκολα για τον εαυτό του. Ως υπογράφων του πλέον διάσημου νέου σκανδιναβικού μανιφέστου τροφίμων το 2004, υποσχέθηκε να πρωταγωνιστήσει στις τοπικές γαστρονομικές παραδόσεις και τα συστατικά. Όλα αυτά ακούγονται πολύ λογικά, αλλά για να γίνουν, χρειάζεστε προμηθευτές και την ικανότητα ανάπτυξης προϊόντων. Ο Leif δεν είχε τίποτα από αυτά. Τότε, οι ψαράδες και οι κτηνοτρόφοι προβάτων δεν μπορούσαν να πουλήσουν στα τοπικά εστιατόρια, και ο άνεμος και τα πρόβατα - σχεδόν διπλάσια από τον ανθρώπινο πληθυσμό των 45.000 - εξασφάλιζαν ότι στα νησιά δεν θα φύτρωνε τίποτα άλλο εκτός από χαμηλή βλάστηση.



Ο Leif συνέχισε, στέλνοντας τον πατέρα του για ψάρεμα ενώ συνέλεγε τρόφιμα, και τα πρωτοποριακά πιάτα που δημιούργησε κέρδισαν διεθνή έπαινο και βραβεία. Σήμερα έχει παραδώσει τη σκυτάλη στους σεφ Poul Andrias Ziska και Áki Herálvsson που συνεχίζουν τα επιτεύγματά του σε συνεργασία με τοπικούς εμπειρογνώμονες για να κατανοήσουν τις δυνατότητες των νέων συστατικών, να παρουσιάσουν τον πρώτο σομελιέ της χώρας και να βρουν νέους τρόπους για να μοιραστούν τις τοπικές ιστορίες τροφίμων.


Για να ταξιδέψετε στις Νήσους Φερόε, έχετε δύο επιλογές. Και οι δύο είναι πρόκληση. Η πρώτη είναι ακτοπλοϊκώς, όπου εσείς και οτιδήποτε ταξιδεύει μαζί σας θα πρέπει να έχει την τόλμη να ταρακουνηθεί στον βόρειο Ατλαντικό. Η άλλη είναι αεροπορικώς.


Είναι εύκολο να εντοπίσουμε τους επιβάτες των Νήσων Φερόε, καθώς όλοι επιβιβάζονται στο αεροπλάνο στην Κοπεγχάγη. Χαιρετάνε ο ένας τον άλλον με πλατιά χαμόγελα και φλυαρία, ενώ τοποθετούν τα σακάκια Helly Hansen στο ντουλάπι της καμπίνας. Το γέλιο τους είναι έντονο όπως ο άνεμος που φυσάει, και το αεροπλάνο αρχίζει να κλωτσάει, να αναπηδά και να πέφτει. Όλοι οι άλλοι σφίγγουν ήσυχα τα μπράτσα του καθίσματός τους. Μετά την προσγείωση, το αεροπλάνο συνεχίζει να τρέμει με το δυνατό αεράκι.

Το κύριο αεροδρόμιο του νησιού Vágar είναι μικρό και για να φτάσω στην πρωτεύουσα του Faroese Tórshavn, στο γειτονικό νησί Streymoy, οδηγώ μέσα από μια αφώτιστη, υποθαλάσσια σήραγγα που συνδέει τα νησιά. Οι προβολείς της Discovery Sport αναδεικνύουν λεπτομέρειες από τα βραχώδη τοιχώματα και πριν καλά καλά συνηθίσω τον ωκεανό πάνω από το κεφάλι μου, έχω βγει από τη σήραγγα και οδηγώ σε κυματοειδείς δρόμους μονής λωρίδας. Είναι ένα ομαλό ταξίδι και 45 λεπτά αργότερα σταματάω στο Hotel Føroyar, την πατρίδα του εστιατορίου KOKS, που βρίσκεται πάνω από το Tórshavn με εκπληκτική θέα στην πόλη, τον ωκεανό και τα κοντινά νησιά.

Ο Σεφ

Η μόνη στιγμή που ο Áki Herálvsson σταματάει να χαμογελάει είναι όταν μιλάει για συστατικά. Τότε γίνεται αξιοσέβαστος. Ο ψηλός 24χρονος σεφ KOKS έχει μαγειρική εμπειρία σχεδόν δεκαετίας, μαζί με την εργασία του στο κορυφαίο εστιατόριο Noma της Δανίας. «Στην Κοπεγχάγη υπάρχουν πολλά εξαιρετικά εστιατόρια, αλλά αντιγράφουν το στυλ του Noma στο σερβίρισμα και τις γεύσεις», λέει. «Εμπνεόμαστε από το Noma, αλλά έχουμε και τις δικές μας γεύσεις εδώ. Πρόκειται για μια νέα σκανδιναβική φεροέζικη κουζίνα.



«Τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με την ποιότητα των συστατικών μας ή την πρόσβασή μας σε αυτά», λέει ενώ ανοίγει το κέλυφος του μεγαλύτερου χτενιού που έχω δει, έτοιμος για ένα από τα μαθήματα της βραδιάς. «Αν παραγγείλω ένα συγκεκριμένο ψάρι το πρωί, θα το έχω πριν αρχίσουμε να προετοιμάζουμε το βραδινό μας γεύμα.»


Δεν είναι μόνο το φρέσκο ψάρι που το έχουμε άμεσα, τσαμπιά από αποξηραμένα ψάρια είναι δεμένα στις μαρκίζες έξω από το εστιατόριο, υπάρχει μια μικρή αποθήκη ξήρανσης στην ιδιοκτησία του ξενοδοχείου, καθώς και ένα μικροσκοπικό σύμπλεγμα από καλλιεργούμενα δέντρα που προσφέρουν ευκαιρίες για συλλογή τροφής. Ο Áki και η ομάδα του έχουν επίσης σχεδόν καθημερινή επαφή με προμηθευτές σε όλα τα νησιά: αλιείς, έναν βιολόγο και ειδικό φυκιών, αγρότες, ζυθοποιούς, κυνηγούς πουλιών και τυροπαραγωγούς.


Κάθε συστατικό εξετάζεται αυστηρά και ο χειρισμός του γίνεται πριν ενδεχομένως περάσει στο εποχιακού μενού γευσιγνωσίας του εστιατορίου.


Η ομάδα του KOKS ισχυρίζεται ότι δεν δίνει βάση στη διεθνή φανφάρα. Πολύ σημαντικότερο, λέει ο Áki, είναι οι τοπικοί πελάτες που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή μιας νέας μαγειρικής τάσης. «Πριν από πέντε χρόνια δεν θα πήγαινα έξω για φεροέζικο φαγητό. Το τοπικό φαγητό ήταν για το σπίτι. Όταν έβγαινες έξω, ήθελες να δοκιμάσεις διεθνή πιάτα». Δεν υπήρχε ούτε ένα φεροέζικο εστιατόριο, και μάλιστα ούτε ένα που να πουλάει ræst.



Το Ræst είναι αποκλειστικά φεροέζικο. Τα σφάγια προβάτων ή τα ολόκληρα ψάρια επιτρέπεται να ζυμώνονται αργά σε ξύλινα υπόστεγα (που ονομάζονται hjallur), καθώς τα σάκχαρα της πρωτεΐνης αντιδρούν με φυσικά βακτήρια στον ψυχρό αέρα. «Η γεύση και η υφή του πρόβατου ή του αρνιού αλλάζει. Μετά από έναν ή δύο μήνες, το κρέας ψήνεται, αλλά έχει μια ιδέα ζύμωσης. Μερικούς μήνες αργότερα, έχετε ræst,το οποίο έχει έντονη γεύση και παραδοσιακά το βράζουμε με πατάτες μέχρι να γίνουν οι πατάτες. Αφήστε το για περισσότερο από έξι μήνες και έχετε αποξηραμένο κρέας που παραδοσιακά τρώμε πάνω σε ψωμί, με λίγο αλάτι και βούτυρο».


Και το raest είναι αυτό που απασχολεί τον Áki καθώς τελειώνει με τα χτένια και αρχίζει να κόβει και στη συνέχεια να ξεπλένει μια παρτίδα αχινών. Αναμένει την παράδοση της πρώτης παρτίδας της σεζόν με απροκάλυπτη χαρά. Καθώς είναι KOKS, πειραματίζονται με νέους τρόπους για να παρουσιάσουν αγαπημένες γεύσεις. Αυτή τη στιγμή προσφέρουν στους επισκέπτες ένα ελαφρύ κράκερ που συνοδεύεται από μαλακό τυρί με raest πρόβατου και ολοκληρώνουν με ελαφριές νιφάδες από raest κατεψυγμένου ψαριού.


«Αυτές είναι γεύσεις που οι Φεροέζοι γνωρίζουν, αλλά τις παρουσιάζουμε με έναν νέο τρόπο. Και αυτό είναι συναρπαστικό και ενθαρρύνει τους ανθρώπους να είναι πιο τολμηροί».

Ο ειδικός ψαριών

Υπάρχουν πολλά θεαματικά πλεονεκτήματα όταν ταξιδεύετε μεταξύ του Tórshavn και του επόμενου νησιού, του Eysturoy. Αν δεν απορροφηθείτε από τα πράσινα νησιά που μοιάζουν με μαρέγκα και είναι διάσπαρτα στον ωκεανό ή τις κατάφυτες στέγες των σπιτιών που αγκαλιάζουν τις πλαγιές, θα παρατηρήσετε τους οικείους κύκλους στη θάλασσα που σηματοδοτούν τις βιώσιμες φάρμες σολομού του νησιού. Κοιτάξτε πιο μακριά στον ωκεανό και θα δείτε μια ποικιλία από αλιευτικά σκάφη. Η αλιεία προάγει την οικονομία, αντιπροσωπεύει το 80% των εξαγωγών της χώρας. Εάν κρίνετε την ποιότητα από τη ζήτηση, τότε θα απολαύσετε τη φήμη ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχει φέρει τους ζωντανούς αστακούς του από τις Νήσους Φερόε.

Ο πρόσχαρος Hans Marius ήταν κάποτε αλιέας, αλλά τώρα κατέχει μια εταιρεία θαλασσινών που επικεντρώνεται στον εφοδιασμό τοπικών εστιατορίων καθώς και μερικών διεθνών πελατών. «Πριν από μερικά χρόνια, η εταιρεία μου, η Sjógæti, θα μπορούσε να μην υπάρχει. Δεν υπήρχε τοπική αγορά. Κάθε άνθρωπος στις Νήσους Φερόε είναι ψαράς, και αν ο καιρός είναι καλός, θα πιάσεις το δικό σου ψάρι - αλλά μόνο μερικές ποικιλίες και θα το μοιραστείς με φίλους. Τώρα, με εστιατόρια όπως το KOKS και άλλα που έχουν ανοίξει, η επιχείρησή μου αναπτύσσεται και οι ντόπιοι ενημερώνονται όλο και περισσότερο για την ποιότητα και την ποικιλία των θαλασσινών μας.»



Το ζεστό ρεύμα του κόλπου γύρω από τα νησιά υποστηρίζει μια ποικιλία ψαριών και μια σταθερή θερμοκρασία που ενθαρρύνει την ανάπτυξη των ψαριών. Ο Hans το παρουσιάζει με τη σύγκριση του μπακαλιάρου της Ισλανδίας και των Νήσων Φερόε. Μόνο 600 χιλιόμετρα χωρίζουν τις χώρες. Αλλά ο ισλανδικός μπακαλιάρος έχει πιο στεγνό, πιο σκούρο κρέας, ενώ τα ψάρια των Νήσων Φερόε έχουν λευκή, υγρή σάρκα. Ο Hans γελάει, «είναι αστείο γιατί είναι το ίδιο ψάρι.» Ο σολομός των Νήσων Φερόε είναι επίσης ανώτερος, λέει, επειδή «στη Νορβηγία και τη Σκωτία οι βιομηχανίες σολομού πρέπει να χρησιμοποιούν αντιβιοτικά. Εμείς δεν το κάνουμε και η βιομηχανία σολομού μας είναι πολύ πιο κερδοφόρα. Μπορούμε να ευχαριστήσουμε τη φύση γι’ αυτό.»

Ο Hans προμηθεύει με ψάρια το KOKS για περισσότερο από ένα χρόνο πριν σκεφτεί ακόμη να φάει στο εστιατόριο. Μόνο όταν το επισκέφτηκαν Ισπανοί πελάτες που είχαν ζητήσει να δειπνήσουν στο KOKS - είχαν ακούσει γι’ αυτό στην πατρίδα τους - κάθισε για να συμμετέχει σε ένα μενού γευσιγνωσίας 16 πιάτων. «Ήταν απίστευτο. Επηρέασε όλες μου τις αισθήσεις, ήταν σχεδόν συντριπτικό. Δεν γνώριζα καν ότι θα μπορούσα να φάω τόσα πολλά πράγματα από τα νησιά.»



Λέει ότι η επιχείρησή του δεν είναι η μόνη που θα επωφεληθεί από τη ζήτηση για τοπικά προϊόντα. «Σήμερα, μπορείτε να πάτε στην αγορά του Tórshavn και θα βρείτε φεροέζικο κρέας, πουλιά και ψάρι προς πώληση. Αυτό δεν συνέβαινε ποτέ. Ποτέ δεν πίστευα ότι τα τοπικά τρόφιμα θα μπορούσαν να είναι μια τοπική επιχείρηση.

«Και μπορεί να γίνει ακόμη μεγαλύτερο. Χρειάζεται λίγος χρόνος για να αλλάξουν οι συνήθειες των ανθρώπων. Αυτή τη στιγμή οι Φεροέζοι τρώνε πολύ μπακαλιάρο, γάδο και ιππόγλωσσο, αλλά και εξαιρετική λεμονόγλωσσα, χωματίδα, βάτο και όλα τα είδη που οι άνθρωποι εδώ δεν έχουν δοκιμάσει».

Ο Κτηνοτρόφος

Για να φτάσετε στο Kirkjubøur, ταξιδεύετε νότια από το Tórshavn και οι δρόμοι γίνονται πιο κατακόρυφοι με κλειστές στροφές. Η Discovery Sport έχεις την αίσθηση ότι είναι φυτεμένη στο έδαφος, καθώς διατηρεί σταθερή επαφή με το δρόμο ακόμα και στην πιο κλειστή στροφή. Αξίζει να είστε προσεκτικοί σε αυτούς τους δρόμους, καθώς το τοπικό πρόβατο καλπάζει στους λόφους γρηγορότερα σε σχέση με κάθε λογικό πρόβατο και συχνά ξεπροβάλλει χαρούμενα στη διαδρομή σας. Οι τοπικοί νόμοι σας επιρρίπτουν την ευθύνη εάν χτυπήσετε ένα πρόβατο: πρέπει να το βγάζετε αμέσως από τη δυστυχία του και στη συνέχεια να επικοινωνείτε με την αστυνομία για να μάθετε πόση αποζημίωση απαιτεί ο γεωργός. Επιβραδύνω, παρατηρώ τα πρόβατα που βόσκουν στην άκρη του δρόμου.


Ο Jóannes Patursson είναι η 17η γενιά της οικογένειάς του που εκμεταλλεύεται αυτή τη γη. Κάνω στην άκρη σε μια ξύλινη αγροικία που βρίσκεται στη νότια ακτή του Streymoy.


Ο Jóannes έχει ντυθεί με την παραδοσιακή φεροέζικη ενδυμασία, με ένα εφαρμοστό μάλλινο σακάκι με περίτεχνη μεταλλική αγκράφα και δετά παπούτσια. Η υποδοχή μου γίνεται με ένα κέρατο κριαριού γεμάτο με Aquavit. Αυτό είναι τιμή. Μεταξύ άλλων που τους υποδέχτηκαν εδώ είναι η Βασίλισσα της Δανίας και ο Πρίγκιπας του Μονακό. Όλοι τους έρχονται για να δειπνήσουν στην τραπεζαρία του Jóannes με τοίχους από μαόνι που χρονολογούνται από το 1000 π.Χ. και βρίσκεται μέσα στις παλιότερες δομές ξυλείας του κόσμου.



Την επόμενη μέρα, ο Jóannes ντύνεται για αγροτική εργασία με βαριά μάλλινη μπλούζα και ανθεκτικά παπούτσια. Δείχνει τους απότομους λόφους γύρω από την αγροικία, όπου βόσκουν μερικά από τα 380 πρόβατά του. Σε αντίθεση με την εκτροφή προβάτων σε άλλες χώρες, τα πρόβατα των Νήσων Φερόε είναι άγρια. Ο Jóannes θα συγκεντρώσει τα πρόβατά του πέντε φορές το χρόνο το πολύ, για γενικούς υγειονομικούς ελέγχους, μικροτσίπ, κούρεμα και τελικά σφαγή. «Οι άνθρωποι που με βοηθούν δεν είναι εργαζόμενοι, είναι εθελοντές. Πληρώνονται, κατά τον χρόνο της σφαγής, με ένα κριάρι, μία προβατίνα και ένα αρνί και το δικαίωμα να κυνηγάνε λαγούς στο αγρόκτημα.»

Αυτοί οι λόφοι δεν είναι το μόνο μέρος που βόσκουν τα πρόβατά του. Κάθε Σεπτέμβριο, ο Jóannes μεταφέρει κάποια πρόβατα σε ένα κοντινό νησί με βάρκα, με την πρόθεση να τα αφήσει εκεί. Μαζεύει τα αρνιά που γεννήθηκαν από την τελευταία επίσκεψή του και τα φέρνει στο σπίτι. Ο Jóannes γελάει καθώς θυμάται μια φορά που ο καιρός ήταν πολύ κακός για ταξίδι με πλοίο και «ο πατέρας μου έπεισε την νεοσύστατη υπηρεσία ελικοπτέρων να μεταφέρει τα πρόβατα στο νησί». Κάποια πρόβατα μπήκαν στον χώρο των επιβατών, τα υπόλοιπα ταλαντεύονταν σε ένα καλάθι κάτω από το ελικόπτερο. «Βρίσκουμε πάντα έναν τρόπο για να διασκεδάσουμε λίγο», λέει.


Το γρασίδι στο νησί πρέπει να είναι πολύ γλυκό. Το KOKS αγόρασε πρόσφατα μια επιλογή από αυτά τα αρνιά για ένα από τα νέα της πιάτα. Θα μπορούσε επίσης να είναι ένα άλλο βασικό συστατικό. Κάθε χειμώνα, τα πρόβατα κατεβαίνουν στην άκρη του νερού για να τραφούν με φύκια. Ο Jóannes θεωρεί ότι αυτό αντιπροσωπεύει περίπου το 10% της διατροφής τους και βελτιώνει την εξαιρετικά υπέροχη γεύση τους.



Πριν φύγω, ο Jóannes με πάει στην αποθήκη του όπου στεγάζεται ένα πλήθος σφαγίων προβάτων, εν μέρει με τη διαδικασία ræst. Τα σφάγια κριαριών μυρίζουν πολύ πιο έντονα και δυνατά από τις προβατίνες, αλλά όλα καλύπτονται από ένα λεπτό στρώμα λευκών βακτηρίων που σηματοδοτεί την πρόοδο της ζύμωσης. Το καθένα το έχει ήδη ζητήσει ένας πελάτης που περιμένει ανυπόμονα το μεζεδάκι του.

Ο Βιολόγος

Βόρεια από το Tórshavn, ο δρόμος υφαίνεται κατά μήκος της άκρης του νερού. Μικρές πόλεις είναι διάστικτες στο ταξίδι και καθώς το υψόμετρο υψώνεται, οδηγώ μέσα από πυκνή ομίχλη. Οι βράχοι μεγαλώνουν και ένας τεράστιος καταρράκτης βυθίζεται κάτω, καταλήγοντας στη θάλασσα κάτω από τον δρόμο. Παίρνω απότομη στροφή αριστερά και κατεβαίνω στο βορειότερο χωριό του νησιού, το Tjørnuvík. Τα πολύχρωμα σπίτια είναι πλαισιωμένα από λόφους δίπλα σε μια έκταση μαύρης αμμουδιάς.


Σε μια βραχώδη προεξοχή στη θάλασσα, η Agnes Mols Mortensen εξετάζει τρία είδη φυκιών. Ντυμένη με ένα παραδοσιακό μάλλινο φόρεμα σαλοπέτα να πέφτει πάνω από τις γαλότσες της, περιμένει τον αδελφό της και τον επιχειρηματικό συνεργάτη να εξερευνήσουν τα δάση των φυκιών. Είναι επαγγελματίας δύτης και βιολόγος. Μαζί αναζητούν νέους τρόπους καλλιέργειας και επεξεργασίας των φυκιών για την τοπική αγορά.


Ο Áki τη χαρακτηρίζει ως τον άνθρωπο «που γνωρίζει τα πάντα για τα φύκια» και η τροφοδοσία εστιατορίων είναι μόνο μέρος της επιχείρησής της. «Εργάζομαι ως σύμβουλος για μια ερευνητική μονάδα στις Νήσους Φερόε και είμαι υπεύθυνη για όλα τα έργα φυκιών εκεί», λέει.


Όλα τα σχέδιά της περιστρέφονται γύρω από την αξιοποίηση των πρώτων υλών τους με βιώσιμο τρόπο. «Η εξαιρετική ποιότητα των θαλασσινών μας είναι λόγω της μοναδικής θέσης μας - παρά το γεγονός ότι βρισκόμαστε τόσο βόρεια, το κλίμα μας είναι αρκετά ζεστό και το νερό είναι πολύ καθαρό, έτσι ώστε να έχουμε πολλά είδη». Τα φύκια απορροφούν ρύπους από το νερό, έτσι ώστε όσο καθαρότερο το νερό σας, τόσο καλύτερα τα θαλασσινά σας.


«Δεν θέλω να επηρεάσω αρνητικά το οικοσύστημά μας. Γι’ αυτό εργάζομαι σε τρόπους καλλιέργειας περισσότερων ειδών από αυτά που ήδη έχουμε. Τα φύκια έχουν καλύτερη γεύση όταν είναι νεαρά. Οπότε αν τα καλλιεργήσουμε, δεν θα προστατεύσουμε μόνο το υπάρχον δάσος φυκιών, αλλά θα γνωρίζουμε επίσης πότε θα πραγματοποιήσουμε τη συγκομιδή.»



Η Agnes συνεργάστηκε με την ομάδα του KOKS για μερικά χρόνια. «Σας έχω δείξει πώς μπορείτε να αλλάξετε το χρώμα των φυκιών μέσα από τη θερμότητα και μου έχουν δείξει ότι οι επιφύτες - ένα φύκι που αναπτύσσεται σε άλλα φύκια - μπορούν να μετατραπούν σε ένα πραγματικά έντονα γευστικό, καθαρό συστατικό. Πρόσφατα συζητήσαμε για τη δυνατότητα παρασκευής μπύρας από φύκια. Έχω προτείνει τα καλύτερα είδη που πρέπει να χρησιμοποιηθούν. Ας δούμε τι θα γίνει…


«Ένα εστιατόριο όπως το KOKS έχει ήδη επηρεάσει σημαντικά τις Νήσους Φερόε. Μας έκανε να καταλάβουμε τι έχουμε. Τώρα γνωρίζουμε ότι τα ψάρια μας είναι η καλύτερη ποιότητα. Πρέπει να τα φροντίσουμε. Το ίδιο ισχύει και για τα φύκια μας.


Πίσω στο Hotel Føroyar, ο Áki σχεδιάζει ένα ελαφρύ μενού καναπέ για να συνοδεύσει τη βραδιά γευσιγνωσίας που διοργανώνει η Karin Visth, η πρώτη sommelier των νησιών Ρωτάει αν όλοι όσοι γνώρισα ήταν εξυπηρετικοί. Στην πραγματικότητα, ήταν όλοι εξαιρετικοί. Όλοι ήταν πρόθυμοι να μοιραστούν ιστορίες νέων ευκαιριών.


«Δεν υπάρχει άλλο μέρος στον κόσμο όπως οι Νήσοι Φερόε», λέει ο Áki καθώς δείχνει με το χέρι του την πανοραμική θέα. «Εδώ στην KOKS έχουμε την ευκαιρία να υποστηρίξουμε τη νέα μας κουλτούρα τροφίμων. Είναι λογικό να χρησιμοποιούμε τα τοπικά συστατικά και τις παραδοσιακές γεύσεις με νέους τρόπους, ειδικά όταν είναι τόσο πολύ καλά».